شبِ من و خدای من!

امشب یه نقطه شروعه...

بیایید قدرش و بدونیم...

بیایید به درگاهش تضرع کنیم...تا ما رو ببخشه...تا ما رو عاقبت به خیر کنه...تا ما رو روسیاه نبینه...

اینکه تو باشی و خدا...اینکه همه وجودت پر بشه از هوای خدا...اینکه اشکات راه بیافتن به امید بخشش خدا...اینکه یه ساااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااال بگذره و تو فرصتی داشته باشی برای نزدیک شدن به درگاهش...اینکه چیزی رو ما بین خودت و خودش مانع نبینی...بدون که لحظه وصل نزدیکه...وصلی که تو رو از دلبستگی ها می کَنه...وصلی که اگر چیزی رو هم دوست داشته باشی به خاطر وجود خودشه که دوست داری نه به خاطر دلبستگیت...اون وصل نزدیکه به شرطی که هم تو و هم من بدونیم این دنیا زودگذره و هیچی ارزش دل بستن نداره...چون همه چیز فانیه به جز خودِ خودش...

امشب شب خودشه و من!

...

می دونم تو اومدن به وبلاگاتون کم رنگ شدم...دلمم خیلی براتون تنگ می شه اما نمی دونم چرا دست و دلم این روزا به هیچی نمی ره...این وضعیت همیشه اینجوری نیست و بالاخر منم رو روال عادی می افتم...من مدت هاست که دوستای فابریکم و شناختم...خیلی ها با وجودی که زیاد هم نمی رم سروقتشون واقعا برام وقت می ذارن و میان وبم...من از همشون ممنونم...