پراکنده گویی های من!

چه قدر خوبه بعد از مدت ها یه مسافرت کوچلو هر چند که بیشترش و تو ماشین و تو جاده باشی. واقعا باعث می شه روحیه ت عوض بشه...

جمعه به همراه همکارای بابای حامی که البته یه جورایی همکارای حامی هم می شن رفتیم میمند...میمند شهر گل و گلاب استان فارسه...جای سرسبزی بود...صبح زود راه افتادیم و نزدیکای ظهر رسیدیم و بعد برای ناهار و نماز هم تو یه امامزاده مستقر شدیم....جمعیت غوغا بود بس که از همه طرف اومده بودن میمند...خلاصه طرفای عصر هم رفتیم جایی که عرقیات و گلاب دارن...همون بین سبد غنچه های گل محمدی بود و من یه سبدش و خریدم. موقع برگشت تو ماشین هم حسابی بو گلاب می اومد به خاطر این غنچه ها. بعد هم رفتیم اینجا. دقیق نمی دونم چی بود ولی هر چی بود به جای بوی گلاب بوی لواشک می اومد اصلا فراموش کردیم بپرسیم این بوی چیه و اصلا این دیگ ها برای چیه...پشت این دیگ ها هم یه لوله بلند وصل کرده کرده بودن به صورت افقی که ارتفاعش دو متری می شد از تو این لوله ها آب می ریخت پایین که من فراموش کردم عکس بگیرم دورش هم گل و گیاه بود که فضا رو زیبا کرده بود...بعد از اونم اینجا بود زیر یه سایه بون یه عالمه برگ گل محمدی ریخته بودن...

بعد از اونجا هم رفتیم خیابون کناریش که یه طرفش باغ بود و طرف دیگه اش هم یه قسمتی داشت برای فروش عرقیات و گلاب که همه مون عرقیات خریدیم و بعد از اونم راه افتادیم سمت جاده...ماشینی که من و حامی توش بودیم مال یه زوج جوون بود که تازه ازدواج کرده بودن و فقط ما چهار نفر قبل از اینکه از شهر خارج بشیم یه جا وایستادیم و فالوده و بستنی خریدیم و خوردیم بقیه فالوده و بستنی مخلوط خوردن و من فقط فالوده تنها که یه عالمه عرقیات روش کردم جاتون سبز با وجودی که فالوده ش خیلی عالی نبود اما چسبید خلاصه راه افتادیم سمت بیرون شهر تا برسیم به بقیه ماشین هایی که با هم اومده بودیم. تو راه به یه دریاچه خوشکل رسیدیم که یه نیم ساعتی هم اونجا موندیم و عکس گرفتیم و خلاصه هوا که تاریک شد راه افتادیم سمت ولایت...اینم از ماجراهای سفر ما...

اینم عکس دریاچه 1 2 3

...

و اما نوزدهم که جمعه گرفت و رفتیم و میمند تولدم بود...شب تولدم هم با همکارای خود حامی(اینا همکارایی هستن که دقیقا با هم یه جا کار می کنن ولی اونایی که با هم رفتیم میمند همکارایی هستن که یه جای دیگه مشغولن و با بابای حامی همراهن ولی از اونجایی که کارشون یکیه با حامی اینا همدیگه رو می شناسن)رفتیم بیرون واسه شام...کلی هم خوش گذشت...قبل از اینکه بریم بیرون واسه شام حامی تولدم و تبریک گفت با یه شاخه گل البته...من دیگه ازش توقع کادو هم نداشتم چون واسه عید همینجور که گفتم واسم یه گوشی اندروید خرید که قیمتش هم بالا بود و البته روز زن هم یه کارت هدیه بهم داد...البته به همون اندازه هم برای مامان هامون کارت هدیه داد...و خب طبعا دیگه ازش توقع کادو هم نداشتم و یه چیز دیگه اینکه مدتی بود کلاس خیاطی ثبت نام کرده بودم که هزینه کلاس 480 تومن هست بالاخره اینجا هم کلی هزینه داره جدای از کلاس و وسایلی که لازمه باید برای دوخت و دوز پارچه هم باید بخرم که کلی هزینه برمی داره...هشتم خرداد هم اگر امام رضا بطلبه عازم مشهد هستیم ایشالا. البته من واسه این می گم "اگر بطلبه" که تا پام نرسه به حرم باورم نمیشه منو طلبیده باشه...اینجا هم مقدار زیادی هزینه داره که خلاصه همه ش به ندادن کادوی تولدم جبران شد و البته چندین برابر هم جبران شده...خلاصه که اینا رو همه به پای کادوی تولد گذاشتم...

امروز صبح سومین جلسه فیزیوتراپی مو هم رفتم. بذارید براتون بگم چرا...حدود دو سال پیش جلوی کتف راستم شروع می کنه به درد گرفتن...من کلا کیفم و هم می ندازم رو دست راستم و بیشتر دلیل دردش هم از اون می دونم...خلاصه همون موقع رفتم دکتر و عکس گرفت و وقتی دید گفت چیزی نیست خلاصه من با درده ساختم و کلا درده هم بعد از مدتی رفت...دیگه معلومش هم نشد...تا اینکه اگر یادتون باشه قبل از عید گفتم می رم کلاس ورزشی بدمینتون...یه ده روز مونده به سال جدید نشد دیگه برم ادامه کلاس...خلاصه بعد از چند روز دیدم کتفه دوباره داره درد می کنه...اما ایندفعه یه خورده بیشتره...منم بعد از عید نوروز دوباره رفتم یه دکتر ارتوپد دیگه...بهش گفتم پارسال رفتم دکتر و عکس گرفت گفت چیزی نیست. دیگه این دکتر جدیده عکس ننوشت تو نسخه یه نوار عصب برام نوشت و ده جلسه فیزیوتراپی. گفت احتمال دیسک خفیف گردنه. نوار عصب و رفتم یه دکتر دیگه برام گرفت و چیز خاصی نبود خدا رو شکر و دکتر ارتوپدم گفت می مونه فیزیوتراپی که حتما برو. که منم پیش خودم گفتم یه مدت صیر می کنم اگر خوب نشد می رم...که وقتی بعد از دو ماه دیدم خوب نشد مجبور شدم از شنبه همین هفته برم جلساتو...اینم به اصرار حامی بود و گرنه به من اگر بود بازم نمی رفتم

خب اینم از این چند وقت...