ترس من

امروز رفتم واسه کلاس زایمان فیزیولوژیک...جلسه دوم من و چهارم بقیه...آخه دو جلسه اول و به من خبر نداده بودن...تو این جلسه یه زایمان کاملا طبیعی و تقریبا بی مداخله ماما رو نشونمون دادن...من که اولش چشمام قد یه تخم مرغ شده بود گرچه قبلا کلیپ زایمان طبیعی رو دیده بودم شاید حدود هفت یا هشت سال پیش اما الان که دیگه حدود دو ماه دیگه به زایمان خودم مونده ترس کل هیکلم و گرفته بود ولی بازم مایلم به زایمان طبیعی...تیغ جراحی ترسش برام بیشتره...به مامایی که مربیمون بود گفتم ترس دارم ولی تمام سعیم اینه که بهش فکر نکنم اونم کلی دلداریم داد و گفت مثبت فکر کن و خود حضرت فاطمه کمکمون میکنه...ما که افتادیم تو این پروسه سخت و البته شیرین ولی باید سعی کنیم با توکل به خدا همه چی رو پیش ببریم انشاءالله...

خلاصه این روزا روزای بیم و امیده برای من...به روزایی فکر میکنم که قراره بشیم سه نفر و دلم برای روزای دو نفره و البته تا حدی بی خیالیمون تنگ میشه...به روزایی که قراره تا حدی برنامه زندگیمون تغییر کنه و البته برنامه خوابمم همینطور...به روزایی فکر میکنم که زمان زیادیه  برای اومدنش لحظه شماری کنم...

و البته از خدا میخوام همه اونایی که آرزوی این اتفاقات خوب رو دارن براشون از روی خیر و صلاح به وجود بیاره انشاءالله...