وقتی از دست کسی دلخور می شی ولی سکوت می کنی...وقتی بعضی حرفا تا عمق وجودتو می سوزونه و به روت نمیاری...
خیلی سخته...خیلی سخته که بخوایی جواب بدی ولی به خاطر خیلی از مسائل نتونی از حقت دفاع کنی...
هم از این شخصیتم که می تونم دندون رو جیگر بذارم و حرفم و بخورم خوشم میاد...آخه نشون می ده تا حدی تو این موارد می تونم صبوری کنم...هم از اینکه جواب نمی دم و حرف تو دلم می مونه بدم میاد...شاید یکی از دلایلی که جواب هم نمی دم به خاطر یه سری احترام هاست که آدم خجالت زده می شه بخواد حرفی رو رک بزنه...
گاهی وقتا حس می کنم حرف نزدنم ممکنه دیگران و لوس کنه...و دقیقا همینطوری هم هست...کسی که روت لوس شد هر جوری خواست باهات رفتار می کنه!! یعنی شاید به نظر خودش دلسوزی هم باشه ها...ولی این دلسوزی به مذاق تو خوش نمیاد و یه جوری حس می کنی دخالته!...و من از این دخالته هیچ خوشم نمیاد...
...
چند وقت پیش هم یه موضوعی پیش اومده بود که من و خیلی ناراحت کرد...کسی که از من ناراحت شده بود دقیقا یه طرفه به قاضی رفته بود!! یعنی فقط حرفای خودش و قبول داشت و بس...مطمئنم حالا هم با وجود اینکه براش اینهمه توضیح دادم بازم حاضر نشه قبول کنه که این وسط منم بی تقصیر بودم!! روزی که می خواستم باهاش صحبت کنم اول اس دادم ببینم خوابه یا بیدار بعد باهاش تماس بگیرم که دیدم همینجور پشت سر هم داره اس می ده که تو دیگه اون بلورین قبل نیستی و تو از اون بالا به ما نگاه می کنی و خلاصه از این بحثا...منم بهم بر می خوره دیگه...بدون هیچ توضیحی از جانب من; من و پیش همه رسوا کرده بود! مطمئنم که به خیلی ها هم که من نمی دونمم موضوع و گفته...و من از همین رفتارا دلگیر می شم...اما بازم به روی خودم نمیارم...
...
کاش هیچ وقت کسی از کسی ناراحت نمی شد! کاش اصلا ناراحتی وجود نداشت!
یعنی اگر آدم و حوا از شیطون گول نمی خوردن ما الان جامون تو بهشت بود؟ بهشتی که توش هیچ نوع ناراحتی معنی نداره!! ولی خدایی ما این دنیامونو خودمون با دست خودمون گاهی وقتا بد جهنمی می کنیم!!
خدا همه ی ما ها رو به راست هدایت کنه!