بی هوا می زنیم به دل کار..بله!

من همچنان هستم یه خورده دیر به دیر میام اما هستم...این و گفتم تا خیالالتتون راحت بشه که از دست من به این زودی ها راحت نمی شید!!

دو روز پیش عصر یکشنبه دوستم اومد خونه تا شیرینی برام بدرسته تا بلکه هم من یاد بگیرم!! بس که خمیر شیرینی خراب کردم دیگه جرات نداشتم خودم درست کنم...تا اینکه دوستم اومد و یادم داد و دیدم همچین کار شاقی هم نیست...یه نصیحت هایی هم کرد مبنی بر اینکه از چیزی نترس و بزن به دل کار...اگر ازش بترسی بدتر می شه...نترس و اگر هم اونجوری که دلت می خواست کار خوب از آب در نیومد ولی می تونی باهاش یه چیزی بالاخره درست کنی...منم با دل و جان نصیحتش و گوشیدم!! هان راستی یه شاخه گل نرگس هم برام آورد که ازش حسابی ممنونم...کلی عذرخواهی کرد که نشد بیشتر بیاره...چون بته نرگساشون دیگه گل باز شده نداشت...

و اینکه من مدتیه دارم با ماشینمون تعلیم رانندگی می بینم گوش شیطون کر...آبان 84 بود که گواهیمو گرفتم و گاهی وقتی هم همراه داداشم می رفتم رانندگی تا بلکه یاد بگیرم...یاد نگرفتم و نگرفتم چون واقعا اون مقدار کم بود...اما الان دارم همراه حامی بیشتر می شینم پشت فرمان...کمتر تو شهر می رم و بیشتر مسیرای کم رفت و آمد ماشین دست می گیرم تا خوب قلق دنده و گاز و فرمون و خلاصه چه و چه بیاد تو دستم بعد بتونم راحتتر تو شهر رانندگی کنم!! اوایل از ماشینا می ترسیدم...از دور که ماشین می دیدم دست و پام شل می شد اما الان ترسم خیلی ریخته...به قول دوستم که می گه نترس و بزن به دل کار!! منم دارم تقریبا همون کار رو می کنم!

راستی اونایی که برف نوش جون کردن یاد ما فقیر فقرا هم بیافتید...بابا هر وبلاگی رفتم از برف و برف بازی نوشته بودن و عکس هم زده بودن تخت نوشتشون...دل ما که آب شد...ایشالا دل شما شاد بشه